Li|iana on Ice

[Disclaimer: Færsluritari hef ekki nokkurn skapaðan hlut á móti fólki sem af einhverjum ástæðum tilheyrir öðrum þjóðfélagshópum eða kynþáttum en hann sjálfur!]

Ég lenti í athyglisverðri umræðu í gær um negra.
Það var sem sagt verið að ræða notkun orðsins "negri" og hvort það væri ljótt eða ekki. Ég er nú ekkert svakalegur málfarsfrömuður en ég held hreinlega að það þurfi að passa sig á því að láta ekki allan andskotann detta út úr málinu okkar vegna þess að einhverjum kann mögulega að þykja það móðgandi. Mun réttara þætti mér ef þessi orð, sem hingað til hafa verið talin í neikvæðari kantinum, væru tekin og þeim snúið við og notuð í jákvæðum skilningi.

Dæmi um orð sem lengi hefur verið talið ljótt en er nú óðum að breytast í afar eðlilegt hugtak í íslensku máli er orðið "píka". Við þekkjum það nú eflaust öll að hafa hitt á einhvern sem telur þetta orð ósæmilegt, groddalegt, jafnvel sóðalegt og yfirmáta dónalegt! Ég veit m.a.s. um eina konu sem tapaði sér úr bræði þegar teiknimyndirnar um Pokémon fígúrurnar komu fram, því þar var víst skuggalegur perrakarakter að nafni Píkachu!
Samt er það augljóst að með aukinni notkun á þessu orði þá er það að breytast og nú eru þeir færri sem hafa þessa skoðun á því en áður. Sem betur fer segi ég! Svona á að gera þetta! Píka er nú orð sem hægt er að nota nokkuð kinnroðalaust um kynfæri kvenna og mér persónulega finnst það mun heilbrigðara en að þurfa að sitja með sætuóbragðið í kokinu eftir notkun á orðum eins og "punt", "pjalla", "pjása", "vina", "rósin" og annað álíka klígjuvekjandi...

En eins gaman og mér þykir nú að tala um píkur þá var það ekki meiningin hjá mér í þetta sinn. Nei ég vildi ræða um negra. Ég viðurkenni að ég skil að vissu marki rökin sem andstæðingar þessa tiltekna orðs nota, en ég er samt sem áður ekki fylgjandi því að það eigi að útmá það úr málinu. Hversu langt á maður yfir höfuð að þurfa að ganga til að maður sé nú ábyggilega viss um að engum sárni? Ég sé fyrir mér að ef við þurfum sífellt og eingöngu að nota "pólitíkst rétt" orð um alla hluti þá verði málið okkar innan tíðar óþægilega og óbærilega leiðinlegt!

Mér myndi persónulega þykja skelfing súrt að verða að leggjast undir það að vera kölluð norsk/írsk/íslensk, því "hvít" væri orðið ljótt og særandi orð. Það er jú ekkert lítið sem hvíti maðurinn hefur eyðilagt og rústað í kringum sig síðan hann kom fram, það er ekkert sem segir að áður en langt um líði verði það orðið skammaryrði að vera hvítur og hvað á þá að grípa í? Á það þá að enda eins og með blessuð afrísk-amerísku greyin í hamborgaralandinu, sem ekki má kalla svertingja lengur?? Já og hvað eru svertingjar í Evrópu kallaðir? Ég verð að játa að ég hef aldrei nokkru sinni heyrt talað um afrísk-evrópska manneskju...

Jæja upp úr umræðunni hófust vangaveltur um gamlar og misgáfulegar bækur, eins og t.d. bækurnar um litla svarta Sambó og bókin hlægilega (og ögn hryllilega) um tíu litla negrastráka. Nú er það svo að ég ólst ég upp við að kvæðið um negradrengina tíu sem voru svo skrambi óheppnir að steindrepast einn af öðrum var sungið á hverju einasta jólaballi öll mín æskuár. Ég átti bókina um negrastrákana og las hana oft og hafði gaman að. Ég ólst engu að síður upp sem umburðarlynd manneskja sem hefur ekki nokkurn einasta hlut á móti negrum - fyrirgefið, svertingjum! Nei æ... það má víst ekki heldur - lituðum, mikið brúnum, melótónínríkum!!! Veljið bara það sem passar ykkar réttlætiskennd! Ég man hreinlega ekki hvort blessaðir drengirnir voru búsettir í Afríku, Ameríku, Ástralíu, Evrópu eða hreinlega á Suðurskautslandinu, svo ég get ekki notað hugtökin afrísk-afrískur, afrísk-amerískur, afrísk-ástralskur(??), afrísk-evrópskur eða afrísk-suðurskautslenskur.

Já þeir hrundu víst eins og flugur blessaðir hnokkarnir. Einn dó úr leiðindum, annar úr hungri, enn annar át yfir sig o.s.frv. Frekar ógeðfellt svona... En gleðiboðskapurinn var jú sá að sá sem lengst náði að halda þennan hrylling út náði sér í sæta negrastelpu og "ekki leið á löngu uns þau urðu aftur tíu"! Þannig að kannski snerist þetta meira um kenninguna um að hinir hæfustu lifa af - og þar sem um negra var að ræða ættu þeir þá ekki einmitt að taka því sem hrósi?
Stóri, ljóti, hvíti maðurinn fékk jú ekki einu sinni að vera með í sögunni af því að hann er að augljóslega að öllum burðum mun lélegra genafræðilegt eintak en sá svarti og var að öllum líkindum löngu útdauður þegar sagan hófst!

Ef ég hugsaði þetta svo út frá málfarsteprusjónarmiðum, þá datt mér í hug að auðvitað hlýtur bókin að þeirra mati að vera gegnsýrð af fordómum og ógeðslegum tilvísunum! Frásögnin hlýtur í þeirra augum m.a.s. að jaðra við einhvers konar barnaklám! Ég meina, það leið ekki á löngu frá því að þessi drengur hitti sæta stelpu þar til þau voru búin að hrúga niður átta krökkum! Hann hefur vart verið af barnsaldri blessað greyið fyrst ekki var liðið á löngu!!

Já vitið þið hvað... þetta og aðeins þetta er ábyggilega útskýringin á hratt hnignandi siðferði og almennum skítskepnuskap íslensku þjóðarinnar síðustu árin. Að hafa svona viðurstyggð fyrir blessuðum börnunum sem ekkert vita um melótónínríkt fólk!!

Ég ætla svo að láta kvæðið góða bara fylgja, svo við getum öll lesið það og fyllst réttlátri fyrirlitningu á siðblindu höfundar þess!

Tíu litlir negrastrákar

Negrastrákar fóru á rall,
þá voru þeir tíu.
Einn drakk flösku af ólyfjan
en eftir urðu níu.

Níu litlir negrastrákar
fóru seint að hátta.
Einn þeirra svaf yfir sig
og þá voru eftir átta.

Átta litlir negrastrákar
vöknuðu klukkan tvö.
Einn þeirra dó úr geispum
en þá voru eftir sjö.

Sjö litlir negrastrákar
sátu og átu kex.
Einn þeirra át yfir sig
en þá voru eftir sex.

Sex litlir negrastrákar
sungu dimmalimm.
Einn þeiirra sprakk á limminu
en þá voru eftir fimm.

Fimm litlir negrastrákar
héldu að þeir væru stórir.
Einn þeirra fékk á hann
en þá voru eftir fjórir.

Fjórir litlir negrastrákar
fóru að reka kýr.
Ein kýrin stangaði einn þeirra
en þá voru eftir þrír.

Þrír litlir negrastrákar
þorðu nú ekki meir.
Einn þeirra dó úr hræðslu
en þá voru eftir tveir.

Tveir litlir negrastrákar
þögðu nú eins og steinn.
Annar hann varð vitlaus
en þá var eftir einn.

Einn lítill negrastrákur
sá hvar gekk ein dama.
Hann gaf sig á tal við hana
og bað hennar með það sama.

Negrastelpan sagði já
og svo fóru þau í bíó.
Ekki leið á löngu
uns þau urðu aftur tíu.

Eins og glöggt má sjá er ekki nóg með að höfundur dissi melótónínríka drengina með að kalla þá negra, heldur vill hann augljóslega meina að þeir séu þar að auki alkohólískar svefnpurkur, geispandi mikilmennskubrjálaðir fávitar með einhvers konar átröskun, dýraníðingar, barnaníðingar, skræfur og geðsjúklingar!!